april alweer.....

[heideroosje]

morgen Pasen....een zelfde bijna als vorig jaar.....nog steeds in de lockdown en iedereen om me heen begint het een beetje beu te worden....ze willen er op uit...
voor mij is het niet anders dan anders....veel weg of ver kunnen we toch niet....ik kan echt merken dat Jac steeds meer rust en regelmaat nodig heeft....het wordt gauw te druk voor hem en dat heeft zijn weerslag op zijn fysiek...
maar we mopperen niet want de zon schijnt hier en we kunnen samen nog goed met elkaar overweg....er wordt nu eindelijk veel gepraat en dan ook echt.....
ik heb een goed boek over Parkinson gekregen...."mijn denken hapert vaak meer dan mijn lopen" en daar staan echt dingen in die helpen om het bespreekbaar te maken net zoals het boek "mentale kwetsbaarheid bij Parkinson" er staan zoveel dingen in die zo herkenbaar zijn en achteraf denk ik dat dit proces bij Jac al zeker 5 à 6 jaar eerder begonnen is als ik alles zo lees....
alleen was het voor ons niet herkenbaar....

ik dank voor iedere goede dag en we worstelen ons door de slechte dagen....gelukkig zijn die er nog niet zo heel erg veel.....

maar goed ik wil wel weten wat me ongeveer te wachten staat al is dat natuurlijk voor iedereen weer anders.....
ik mis deze dagen de saamhorigheid van ons koor....het zingen....en belijden in de kerk....zo achter je laptop en voor de tv is toch heel anders...ik mis de bezieling maar helaas het is niet anders...

hoop ik toch dat iedereen de Paasdagen goed doorkomt....speciaal denk ik hierbij aan Carla en Rene....ik steek mijn kaarsjes aan....

wij houden het heel rustig hier.....
liefs Roos

[mustang]

Hoi lieve Roos ja hier is het ook maar een saaie boel
Vandaag is mijn moeder hier geweest lekker asperges met biefstuk gegeten en als toetje ijs met slagroom
Morgenavond de kinderen ik heb een gigantische pan met stoof gemaakt daar halen we friet bij en sla enz ach dan zijn de dagen weer om

Ja ik geloof goed dat erachter afveel herkenbare punten zijn
Ik las dat Parkinson steeds meer voorkomt helaas
Fijne paasdagen nog verder

[heideroosje]

ik heb vandaag een rot dag....het weer werkt ook niet echt mee en ik voel me heel alleen...misschien zou ik het niet zo moeten weg schrijven omdat er zeker ergere dingen zijn bij maatjes hier....maar ik heb het gevoel dat ik er alleen voor sta....mijn kinderen er mee lastig vallen wil ik niet want zij kunnen er verder ook niks mee doen en verder heb ik eigenlijk niemand met wie ik het echt kan delen...dus dan maar hier...
ze zeggen vaak dat papier geduldig is....het praat in ieder geval niet terug en ik kan tikken zonder dat ik commentaar krijg.....
zou het aan het weer liggen???? het is echt triest buiten....ik kan niet even weg .....ontsnappen.....ik baal van me zelf dat ik me zo voel....het is zo moeilijk om het onder woorden te brengen...

wat mis ik het kontakt met de mensen....gisteren ....in de supermarkt had ik ook weer iets.... een vrouw vroeg of ze mocht passeren en ik ging een stukje achteruit met mijn kar....zet ze die van haar voor de mijne.....zo zegt ze ik sta....haar man stond achter mij en probeerde haar ervan overtuigen dat ik eerder was maar zij wilde van geen wijken weten....ik zag wel dat er iets met haar aan de hand was dus ik zei ,,,,ach ga maar voor....maar hij hield vol dat ze bij hem moest komen....uiteindelijk deed ze dat ook....toen ik klaar was en naar buiten liep.... liepen zij vlak achter mij en bij de karretjes zei de man...dank je wel voor Uw begrip....hij vertelde dat ze aan hert dementeren was en hij haar niet alleen thuis durfde te laten...ik zei dat ik al zo iets dacht en opeens begint hij te huilen dat het zo zwaar is......we hebben even staan praten en hij bedankte me nogmaals voor mijn begrip......op de terugweg moest k nog even langs mijn dochter om iets af te geven en ik vertelde haar wat er gebeurd was.....
ze vond het heel erg en zei gelijk ....als jij het gevoel krijg dat je papa niet alleen kan laten mij bellen hè.......maar ik kan en wil haar niet met onze problemen opzadelen....ze heeft haar eigen gezin....haar werk.....en ik zal het toch zo veel mogelijk zelf moeten regelen......

Ach ja ....dit zal ook wel weer overgaan...

sorry

[klapgymp]

Hé geen sorry zeggen hoor lieverd, het is ook zwaar en idd als het somber weer is is het alsof het als een zware donkere mantel over je hangt. Papier is geduldig en ik merk dat elk dingetje wat je deelt je wat adem heeft,.neemt de zorgen niet weg natuurlijk.
Is er geen forum voor lotgenotencontact? Dan hoef je je niet alleen te voelen.
Mijn oom in Groningen had Parkinson, vrij heftig , ouder dat wel en ik heb wel een en ander gehoord.
Ik denk dat je kinderen je graag zouden helpen dus denk er eens over Roos voordat alles je teveel wordt.....


Dikke knuffel en blijf schrijven.

Misschien eens bij de huisarts vragen of er iets is als 'maatjes' of 'buddy's, dan kan je af en toe alleen even weg om frisse lucht te happen